Dün gece Defne ile birlikte yemek yedik. Daha doğrusu, gündüz kuşağında, birlikte şantiyeye gittik. Defne, benim Cumartesi günlerine monte edilmiş mutad şantiye gezme turuma, evlat durumundan katılıyor. Bazen şantiye ofisinde oturup bilgisayarda sims oynuyor, bazen de baret takıp sahaya çıkıyor. Programımız akşamın bir köründe nihayet bitince de, beraber yemeğe gidiyoruz. Dün gece kızımın çok sevdiği bir italyan restoranına gittik. Kitap ve Cd alışverişi yaptık, cadde’de yürüdük, vitrinlere baktık... Veeee bilet aldık... Geçen yıl bir tam, iki yarım, dört çeyrek bilet almıştık. Hepsine de ikramiye çıktı... en azından amorti. Tabii bunda bütün biletlerin son rakamlarının aynı olmasının bir etkisi oldu mu, bilmiyorum. Ben o vakitler bunu, gelecek yılın, en azından elimizdekileri kaybetmeden geçireceğimiz bir yıl olacağına dair işaret olarak yormuştum. Sanırım haklı da çıktım. 2011 büyük kazançların yılı olmasa da, toparlanmaların, yara sarmaların yılı oldu. Zenginden alıp daha zengine ve