Dün gece Mar Mimarlık’ın mimarları toplandık, bu yılın bitişini kutlamak, gelen yıla merhaba demek ama en çok da bu bahane ile yiyip, içip, kurtlarımızı dökmek için bir restorana gittik. Gerçi tüm Mar Mimarlık demeyelim. İnsan içine karışmaktan zerrece haz etmeyen sevgili ortağım, her zaman olduğu gibi, bu seferde bize katılmadı. Rezervasyon yapılan restoran, ofise beş dakikalık mesafede... Bağdat Caddesi’nde oturmanın faydaları işte... Nihal’e program 8’de başlıyor demişler. Biz her zamanki görev adamı halimiz ile 7.30’da tam tekmil bize ayrılan masaya kurulmuştuk. Sanırsın, toplantıya gidiyoruz. Oturduğumuz masanın üzerinde büyük, taşlı bir avize var.... Salon, göz alabildiğine masa... Her şey bir ışık seli içinde yüzüyor. Ve üzerinize afiyet bizden başka kimsecikler yok. Paltomu vestiyere verirken, bu masalar hep dolacak mı, diye sordum. Vestiyerdeki kız, bana bi bakış baktı, sustum... Saat sekiz olduğunda, salonda umumi manzara; bizim masada 12 kadın, yanımızdaki masada 1