Geçtiğimiz Cuma günü telefonum çaldı. ‘Gülfem Hanım, ben okul hemşiresi Bedia. Okul doktorumuz Defne’yi muayene etti, apandisitten şüphelendi. Bugün okuldan geldiğinde, kendisini ileri tetkikler için bir sağlık merkezine götürmenizi rica ediyoruz.’ Telefon yarım saat sonra tekrar çaldı. ‘Gülfem Hanım, Defne’yi okul ambülansı ile sevk etmek istiyoruz. Hangi hastaneye götürelim?’... Bir sonraki telefon görüşmesinde, ben hastanenin girişinde bekliyordum, Defne ve Deniz de ambülansla geliyorlardı. Fonda, yankılanan siren seslerini duydum. Defne ‘anne, çok havalıyız’ dedi. On günlük ölüm-kalım mücadelemiz işte böyle başladı. Defne, Cumartesi günü, akşam üzeri apandisit ameliyatı oldu. Tarihler 23 Şubat 2013... Ameliyat o kadar basit ve durum o kadar kontrol altındaydı ki; kızımın ameliyattan çıkmasını beklerken, bana eşlik eden arkadaşım ile kahve içip, sohbet ettik. Günlerden Pazar... Tarih 24 Şubat 2013... Annem sabah İstanbul’a geldi. Doğruca eve gitti. Y