Hipocampus’u küçük bir kadının anıları...

(Toskana'nın Bağları II. Bölüm) İtalya’ya gidişimize bir hafta kala, Feray’ın bizim için henüz kalacak bir yer organize etmediğini fark etmemizle birlikte, zamanın akışı aniden hızlandı. Nedense her durumda aşırı sorumluluk sahibi olmayı marifet sayan ahmak kafam ve ben, bütün saatlerimizi internet karşısında, ev ve belki uygun fiyatlısını buluruz, ümidi ile otel sitelerini araştırarak geçirmeye başladık. Ben o yan bu yan debelenip, kuş gibi çırpınırken, Gaye ‘de bir sandalyeye tünemiş vaziyette, elinde sigarası ve kahvesi olduğu halde yanımda oturuyor, her şeye bir bahane buluyordu. -Gaye, bu ev nasıl? -Merkeze uzak... -Peki bu? -Salonu küçük... Gece uykumuz kaçsa, şöyle çıkıp yayılacak yer yok... -Tövbe, tövbe... Yahu satın mı alıcaz. Salonundan bize ne... Al bi de bu var. Buna ne dersin? -Terası yok. -Terası mı yok... -Akşam günbatımına karşı, şarabımızı alıp, terasta sigara keyfi yapamayacaksak, İtalya’ya gitmek neye yarar? -Valla çok haklısın. Ben

İtalya gezimizi yazmak gibi bir niyetim yoktu, aslında... Ama dün sabah Feray aradı; İtalya’da neler yaptınız, gezi nasıl geçti, diyenlere senin blog adresini verdim, yazıyı bir an önce yaz, dedi... Böyle bir tembellik de, herhalde görülmemiştir. Madem sordular, cevap versene... Otur anlat; şöyle oldu,  böyle oldu... ne demeye benim blog adresimi veriyorsun ki. Belki yazmıycam, nerden belli... Ama yok işte... Allem etti, kallem etti, gezinin üçüncü kişilere anlatılması işini de bana ihale edip, aradan çekildi. Öncelikle şunu söylememe izin verin; İtalya gezimiz sırasında binlerce şey oldu. Bir süre sonra, beynimin içi sözler, imgeler, yer, tat ve koku izlenimleri ile dolup taşmaya başladı. Bir vakit kendi kulvarlarında ayrı ayrı takılan bu zevat, bir müddet sonra girişim kümeleri oluşturduğundan, zamanla olayları ayıran  konturlar belirsizleşti ve her şey birbirine karıştı. Bu karışıklıkta, bazı hadiselerin silindiğini tahmin ediyorum.  Kırk yaş üzeri, kapasite artırımı yap