Sevgili Arkadaş, Bugün hiç adetim olmadığı halde, nereye gittiğimi ve ne zaman döneceğimi söylemeden, hatta etrafımdaki insanlar soru soracak cesareti dahi bulamasınlar diye kısa, kuru bir veda cümlesinin ardından ofisten çıktım ve afişinde ‘Zaman ve Varoluş’ yazan bir konferansa katılmak üzere karşıya geçtim. Hawking’in yüreğimize düşürdüğü ve durmadan harladığı ‘uzay-zaman tekilliği’ teorilerini tartışmaya ne kadar meraklı olduğumu bilirsin. Bu geceden umudum da bu merakı besleyecek bir şeyler dinlemekti ve hatta şanslıysam, zamansal paradokslar ile ilgili birkaç cümle de duyarım diye düşünmüştüm. Ama konferansı veren profesör konuşmaya başlar başlamaz ‘Sayısalcılar, zaman sizin anladığınız gibi bir şey değildir’ diyerek beklentimin karşılıksız olduğunu gösterdi. Bu noktada, toplantı salonunu dolduran kalabalığın içinden kendimi ayrıştırmak gibi psikolojik bir zorlanma hissetiğimi itiraf etmem lazım. Salon bir anda, çoğunluğu Hoca’nın öğrencisi olan ve ‘Varoluşçu Alman felsef