Karo Halı

Erkeklerin hayata karşı duruşlarında temel bir yanılgı var. Fiziksel olarak kadınlardan daha güçlü olduklarından mıdır, nedir bilinmez, kendilerini evrensel hiyerarşinin en üst basamağında görüyorlar. İnsan olarak yaratılmışların toplu aldanması gereği, kendimizi VIP sandığımız yetmezmiş gibi, erkekler bu en üst basamaktan kaçak kat çıkarak, daha da yukarılara tırmanmaya meyil ediyorlar. Gösterdikleri temayül, insanlar arası ilişkilerde, eşitleri olması gereken kadınların zekasını ve kabiliyetlerini küçümsemek şeklinde tezahür ediyor.

Yazdığım yazıları düzenli olarak okuyanlar, benim bir erkek düşmanı, boşandıktan sonra kayışı koparmış bir gafil veya duygusal açıdan kafayı yemiş bir bi-perva olduğumu düşünebilirler... Bu noktada kendilerinden şunu rica ediyorum; lütfen böyle düşünmeyin. Zira ben, boşandığı için balatayı sıyırmış bir gariban değilim. Sadece gözlem yapan ve gördüklerinin üzerine kafa yoran, sonrada bu zulüm yetmezmiş gibi, kalkıp bunları yazan bir kadınım. Yoksa faşizan feminist bir tarafım yok...

Aslında bu yazdıklarımı yazmamış olmayı dilerdim. Yazmamış olsaydım, ortada yazacak bir şey yok demek olurdu. Yazacak birşey olmadığına göre de, iki cins arasında problem olmadığı kabul edilebilirdi. Gel gör ki, fiiliyatta böyle olmuyor. İnsanlar bir yandan o kadar mükemmel ve diğer yandan insan cinsinin özellikle erkek tarafı o kadar izansız ki, konu gökten yağıyor. Benim yaptığım, konuyu öznesi, yüklemi, tümleci ve hatta dolaylı tümleci sıraya dizilmiş hale getirmek...

Yazıya başlarken, erkekler kadınların zekasını ve kabiliyetlerini küçümsüyorlar, demiştim. Şu anda yazının ortasına geldim, halen aynı şeyi demeye devam ediyorum. Maalesef, kendileri bizi biraz hafife alıyorlar. Anlamayacağımızı, sezemeyeceğimizi, aklımızın ermeyeceğini düşünüyorlar.

Yakın arkadaşlarımdan birinin başına geçenlerde bunu doğrulayan bir olay geldi. Kendisinin uzun zamandır inkitalara rağmen görüşmeye devam ettiği bir adam vardı. Görüştükleri sırada, ilişkiye hakim olan umumi manzara; flört eder gibi başlayıp, hiç bir noktaya varmadan devam eden, ne idüğü belirsiz bir arkadaşlık şeklinde tezahür etmiş boktan bir durumu ifade ediyordu. Gözlemlediğim kadarı ile, erkekler, bu iki arada bir derede saçma sapan halleri devam ettirmek konusunda bir beis görmüyorlar. Açıklık, anlaşılırlık talebi her daim kadından geliyor. Bu seferde gelenek bozulmadı ve ‘ne oluyoruz yahu... aramızdaki ilişki bir nedir? Bir arkadaş mıyız, sevgili miyiz, sadece bir gece görüşüp bir daha birbirimizi aramayacak mıyız veya senin aklından geçen başka bir model varsa bana açıklar mısın, tarzı sorular, ilişkinin kadın olan tarafınca soruldu...

Kadın bu soruları sorunca, doğal olarak görüşme trafiği sekteye uğradı. Arkadaşım bunu bir açıklama kabul etti, demek ki aramızda bir ilişki tipi yokmuş, ben yanlış anlamışım, dedi ve hayatına geri döndü.

Aradan altı ay geçti. Bir gün konu adamdan bir mesaj geldi;

‘Bana rulo halı lazım. Nereden bulabilirim?’...

Bak... Allah aşkına soruya bak... Sanki rulo halı öyle bir yapı malzemesi ki, nereden tedarik edileceğini bilebilmek için, mimarlık fakültesinde doktora yapmak lazım... Öyle bir mesaj atmış ki, eşşek oğlu eşşek, sanırsın rulo halının icadından o gün haberi oldu. Daha önce böyle bir şeyi ne gördü, ne de duydu... Dolayısı ile, konuyu uzman kişi sıfatı ile, İstanbul Teknik Üniversite’sinden mezun bu kadına sorması farz oldu. Yoksa, sittin sene halı bulamayacak...

Be akılsız, nereden bulabilirim, var mı? Arabanı yol kenarına park et... ben deyim yüz, sen de iki yüz adım yürü, nasılsa rulo halı satan bir dükkana rastlarsın. Bunun için, kalkıpda, erkek adına yaraşır bir şekilde göğsünü gererek hissiyatını söyleyemediğin bir kadına mesaj atmaya gerek var mı...

Biraz aklını kullansa, kadının bu mesajı görür görmez, olayı daha O’nun haberdar bile olmadığı hislerini irdelemek bazında çözeceğini anlayacak... Ama yok... Sonuçta kendisi seçilmiş bir varlık. Dolayısı ile bir o biliyor... Kadın hiç bir şey bilmiyor.

Oysa böyle bir mesaj geldiği anda, kadın daha cümlenin kuruluşundan, seçilen kelimelerden, bulunan bahaneden ve hatta noktalama işaretlerinin yerlerinden her şeyi anlıyor. Gönderen, mesajını özlemişte mi göndermiş, yoksa pişman mı olmuş veya egosunu tatmin edecek yer mi arıyor, bir solukta çözüyor...

Benim arkadaşım da benzer bir çözümlemeyi otuz saniye içinde yapmış. Cevap olarak;

‘Hayırdır, rulo halıyı kıvırıp bir şey mi yapıcan? Karo halı neyine yetmiyor’ yazmış...

Beyler, benden size naçizane bir tavsiye, hiçbir kadının karşısına böyle apır sapır şeyleri bahane ederek çıkmayın. Kadın denilen varlık, çok acaiptir, ummadığınız kadar çabuk anlar. Sonra yüzünüze demese bile, arkanızdan bir dünya geyik çevirir, size ağzını bırakır, kıçı ile güler...

Kimse ne sevgisini inkar etmek, ne de sevmediğine katlanmak mecburiyetinde... Sevdiğiniz kadını terk edip gitmek zorunda olmadığınız gibi, aslında sevmediğinizi de kişiliğinizin gelişmemiş yanlarını tatmin etmek için, böyle küçük komplolor ile manipüle etmek durumunda değilsiniz. Varoluşçu korkular ile dolu, ölümün keskin realitesi ile harmanlanmış bu hayat, böyle küçük ayak oyunları ve korkaklıklar için çok kısa...

Bu kadar yazmışken, size bir sır vereyim; bir kadının, bir erkeğe en çok yakıştırdığı şey, cesarettir. Her türlü zenginlikten, kıyafetten ve hatta adeleli vücuttan bile daha iyi durur. Sıradan bir adamın, bir biscolata erkeğine fark atabileceği tek yer burasıdır. Yarın bir değişiklik yapın... Bu hayat rahatlığını ıskalamayın. Güne cesaretle başlayın. Faydasını göreceksiniz... Görmezseniz bana da ‘yuh’ deyin...